Warmińsko Mazurskie Forum Poszukiwaczy

pozdrawiam z Warmii;)

asiawf a dlaczego podczepiasz się pod tematy innych
Myślę że zaraz ktoś to naprawi.
A co do ID,potrzebny tłumacz i będziemy wiedzieć co to za medal.
Ciekawa rzecz i gratulacje!

Napis na otoku "Zwycięstwo, które zwycięża świat to nasza wiara". Tekst włoski za małymi literami, nie mogę rozpoznać znaków poza drukowanymi.

Z fragmentów, które mogę rozczytać (wzrok słabnie, niestety) wnioskuję, że to medal włoski z czasów Risorgimento, ustanowiony na pamiątkę bitwy pod Castelfidardo we wrześniu 1860 r. stoczonej zwycięsko przez wkraczające do Państwa Kościelnego oddziały piemonckie z armią papieską. W innych fragmentach rozczytałem nazwę Ancony, jest to więc zapewne medal strony piemonckiej (ostatni dowódca armii papieskiej Lamorciere skapitulował w Anconie 20 września 1860).

Oj, chyba pomyłka: to raczej medal papieski dla obrońców Państwa Kościelnego przed Piemontczykami w 1860 r. Czy ktoś może powiększyć tekst? widzę, że jest prosty, lecz nie mogę rozczytać całości - za małe litery!

PRO PETRI SEDE PIO IX.P.M.A.XV
VICTORIA QVAE VINCIT MVNDVM FIDES NOSTRA

Tak, na pewno medal ustanowiony przez pokonanego pod Castelfidardo w 1860 papieża. "Za stolicę Piotrową". Pius IX, Pontifex Maximus, w XV roku rządów. Medaglia di Castelfidardo (Medal za Castelfidardo). Jako pierwsi otrzymali go obrońcy państwa papieskiego podczas jednoczenia Włoch przez Piemont w XIX w.

Medal kapłanów Castelfidardo z 1860 roku

Bardziej kapelanów. Medal ma ewidentnie wojskowy charakter.

"Zamknięty pierścień w formie węża pożerającego własny ogon, otaczający odwócony krzyż. Na otoku: [PRO...], na odwrocie jak powyżej:[VICTORIA...]; srebro itd. Bitwa pod Castelfidardo została stoczona 18 września 1860 roku między oddziałami piemonckimi a papieskimi. Wynik starcia sam w sobie nie był decydujący, wszakże porażka wojsk papieskich utrudniła obronę Ancony i otworzyła Piemontczykom drogę na południe." Czyli na Rzym.
Dodajmy, że próba zajęcia samego Rzymu nie powiodła się z powodu interwencji Napoleona III, który obsadził Lacjum i Rzym swoją załogą. Odeszła dopiero w 1870 r. (klęska Francji w wojnie z Prusami) i wtedy przyłączono Rzym do Królestwa Włoch.

We włoskim internecie stoi: "Za radą swego ministra spraw wojskowych, De Merode, papież Pius IX kazał wybić medal pamiątkowy mający być nagrodą dla zołnierzy [papieskich] walczących w tej bitwie za papieża. Medal został ustanowiony brewe papieskim z 12 listopada 1860, zatwierdzonego przez [papieskie] Ministerstwo Spraw Wojskowych pod numerem 484 dnia 8 grudnia 1860 z motywacją: `Tym, którzy wzięli aktywny udział w kampanii roku 1860 przeciw najezdniczej armii piemonckiej`". Wiązały się z tym przywileje ekonomiczne i honory. Posiadacze tytułowani byli zasłużonymi dla Kościoła Katolickiego, Stolicy Apostolskiej i Ludzkości. Dawano im pensje pieniężne. Odznaczenie miało cztery klasy. Medal złoty z granatową emalią był dla generałów, złoty dla wyższych oficerów, srebrny dla oficerów niższych, z jasnego metalu dla podoficerów i szeregowych. Wąż na otoku symbolizował "grzech śmiertelny, jakim jest atakowanie Kościoła". Sceptycznie nastawieni mieszkańcy Rzymu nazywali medal "ciambella" lub "Ciambellone" tj. "obwarzanek" [bliskie "szambelan/sługus" = "ciambellano"]. Pierwotną formę zmieniono w 1867. Medal wybijano w wersjach: Castelfidardo, Viterbo, Pesaro, Fano, Ancona i Sant`Angelo.

Od lat 1980-ych toczył się spór o charakter ekspozycji Muzeum Risorgimento w Castelfidardo: jedni chcieli eksponować żołnierzy piemonckich, inni papieskich (w sporze uczestniczył m.in. słynny historyk wojskowości włoskiej Piero Crociani). "Papiści" wskazywali, że skoro planuje sie obok monumentalny kompleks ku czci "zjednoczeniowców", to wydzielenie części dotychczasowej ekspozycji również na ich cześć pokrzywdzi drugą stronę (a jedni i drudzy byli Włochami przekonanymi, że walczą o słuszną sprawę). Ostatecznie w starej części muzeum główną ekspozycję poświęcono "Medalowi Papieskiemu za Bitwę pod Castelfidardo" (La Medaglia Pontificia per la Battaglia di Castelfidardo) i jego historii.