Warmińsko Mazurskie Forum Poszukiwaczy

i trochę źródłowych z rekonstruktor.rf
opis z epoki (1807)do rysunku
:Полагаемый шанцевый инструмент, лопатки и топоры, носить через левое плечо на ремне шириною в 1 1/2 д., коего один конец на глухо пришит к чехлу левой стороны, а другой застегивается на пряжку пришитую снизу чехла правой стороны; оные ремни спускать по корпусу человека так, чтобы пряжки от чехлов топора и лопатки были у самой портупеи, таким образом, дабы лопатку и топор можно было свободно поддерживать правою рукою; а для придерживания топорища и лопаточной древки пришивать на ремне гайку, которую пристегивать таковым же ремнем, от конца на глухо пришитым, к верху на 10 д.
Длина лопаточной древки: 2ф. 4д., длина топорища: 2ф. 5д.
Чехлы на лопатки и топоры делать из толстой глянцевой черной кожи, мерою по железу лопаты или топора, а кожа, пущенная для закрышки, делается к лопаткам шириною в 9, длиною в 9 1/2д.
к топору вверху шириною в 10, внизу в 10 1/2, а длина 9 д.

i współczesne


Ульянов, т.2, стр.123:
Через левое плечо поверх всей амуниции рядовые средней шеренги могли надевать шанцевый инструмент в чехлах из черной глянцевой кожи на ремне 3/4 вершка.

Звегинцов, 4 т., стр.293-294
1802.30.4 Шанцевый инструмент: Пехота: на каждую роту 20 топоров, 10 лопат и 5 кирок и мотыг. Длина топорища 1 арш. 1/2 (73,225 см), длина лопаточного древка 1 арш. (71 см), ширина топорного чехла вверху 5 3/4 (25,58 см) , внизу 6 (26,7 см), длина 5 1/4 (23,36 см); ширина лопаточного чехла 5 1/4 (23,36 см), длина 6 1/2 (28,92 см)
то же самое - Ульянов, т.2, стр.55-56
))

W przypadku chęci zostania takim "sapiorem" najważniejszy wydaje się ten skórzany pokrowiec. Zresztą funkcja sapera byłaby dobra dla nowo wstępującego bez broni.

to akurat sprzęt który był przydziełany każdemu pułkowi

Owszem, ale robota saperska nie wszystkich naraz dotyczyła. Każdy żołnierz tego przy dupie nie targał - przydział był, jak słusznie piszesz, na całą jednostkę, hurtowy. Ok. 1812 tzw. "szancewoj instrumient" składał się z co najmniej 6 różnych większych narzędzi. <Mnie chodzi bardziej o to, że "rekonstrukcyjnie" najistotniejszy (bo "niedzisiejszy") jest pokrowiec - bo łopata to jak zawsze łopata. No i łatwiej wyposażyć się (lub kogoś) w łopatę, niż karabin

Nie wiem jak w rosyjskiej, ale we francuskiej i pruskiej armii saperzy mieli normalnie broń długą. W armii pruskiej oprócz typowych cieśli-saperów (Zimmerleute), przydzielano sprzęt do noszenia zwykłym żołnierzom. Podobnie jak manierka nie był to sprzęt indywidualny, ale przypadał na kilku żołnierzy. Noszących wyznaczali podoficerowie.
Sam pokrowiec wbrew pozorom nie jest rzeczą prosta do wykonania. Dla wygody wszystkie narzędzia (siekiery, kilofy, łopaty, motyki) noszono trzonkiem do góry co wymuszało dość skomplikowany kształt pokrowca. Przykład:

http://www.garnek.pl/adamiak/27431229" onclick="window.open(this.href);return false;" onclick="window.open(this.href);return false;" onclick="window.open(this.href);return false;

Broń długa mieli wówczas prawie wszyscy, u Francuzów nawet obsługa taborów. Rosjanie w wojnie 1806 - 1807 mieli odrębne kompanie (roty) inżynierskie, ale ich liczebność była zbyt mała, żeby wyłącznie im przypisywać wszystkie roboty techniczne; uzupełniał ich przy tych pracach zwykły żołnierz z przydzielona łopatą, łomem, dżaganem, motyką itp.