Warmińsko Mazurskie Forum Poszukiwaczy

Była chyba nawet w którymś z podręczników szkolnych. Jest też np. na s. 337 w biografii Dąbrowskiego (J. Pachoński) - tamtejsza reprodukcja "obrazu olejnego F. Juegela" (Jugela z umlautem) zamieszczona za pracą Augusta Sokołowskiego "Dzieje porozbiorowe narodu polskiego", Warszawa 1903 i Wiedeń 1905. Wg A. Zahorski "Napoleon" jest to akwatinta F. Juegela na podstawie rysunku L. Wolffa (rycina nr 44). W Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Obstawiam akwatintę, choć w tej chwili nie pamiętam jej oryginału.
"Trzy po trzy" bezdyskusyjna klasyka. Antologii P. Brittena Austina też grzech nie mieć, skoro wydana. "Moskwa..." chyba relatywnie najsłabsza część serii, jednak tylko relatywnie. W "Marszu..." bodaj najsłabsza korekta językowa. Liczę, że strona przeciwna wyda podobną antologię lub wznowi stare opracowania dokumentów i memuarów "otieczestwiennoj wojny 1812 goda" z przełomu XIX i XX w.

FINNA zapowiada premierę "Bernadotte`a" na 6 kwietnia b.r. Czuwam.

Bonzo wrzucił na forum 12. pułku namiar na ciekawy anglojęzyczny słownik militarny, wydany w 1810 roku. Dotyczy też wcześniejszych epok. Sporo pojęć ze sfery wojny i wojska, miary itp. Nierówny w treści i wartości, ale z pewnością przydatny.

"Bernadotte" idzie do hurtowni dopiero, niestety, we wtorek 12 kwietnia...

ma ktoś dostęp może do :Katastrofa Wielkiej Armii Napoleona w Rosji w 1812 roku
Kowalczyk R.

potrzebuję

Niestety, zrezygnowałem z zakupu po przeczytaniu recenzji (wydaje się mało wnosić do już znanych ustaleń). Teraz myślę, że szkoda: Zamojski też niewiele wnosi, ale się dobrze czyta.

http://allegro.pl/jean-baptiste-bernado ... 76064.html" onclick="window.open(this.href);return false;

http://ll.com.pl/product_info.php/products_id/72182" onclick="window.open(this.href);return false;

"Bernadotte" wciąż nieobecny w hurtowniach obsługujących moje księgarnie, ale za to właśnie Inforteditions wrzuciło mój "Guttstadt i Heilsberg... 1807" do oficjalnych zapowiedzi na ten rok w Sieci. Kamień z serca .

"Bernadotte" objawił się dziś w "Papirusie" i zawędrował do rąk moich i Wojtka (w 2 egzemplarzach ). Opinie później. Tymczasem stwierdzam, że nową informacją o Spędach jest nazwisko opatrującego Bernadotte`a lekarza: doktor Gama; ponadto z przyjemnością zauważyłem, iż autorka korzystała z niezłej francuskiej biografii autorstwa Giroda de l`Ain.
Wziąłem też powieść historyczną młodej autorki Renaty Czarneckiej pt. "Pożegnanie z ojczyzną. Rok 1793". To I tom cyklu, wkrótce II pt. "Igrzyska w barwach krwi. Rok 1794".

W "Bernadotcie" zabawny ślad współczesnej anglomanii. W pierwszym zdaniu Wstępu mamy francuski cytat z samego bohatera książki (zresztą niedokładnie przetłumaczony), w którym zapis francuskiego słowa "dont"="który, która...; o którym, z którego" zmieniono na angielską formę zaprzeczenia "don`t". Pewnie korektor pomyślał, że "tak będzie dobrze". Ogólnie po książce spodziewałem się więcej (przede wszystkim większego rozmiaru), lecz nie żałuję - praca daje jakiś całościowy obraz marszałka, a tu i ówdzie sypnie interesującym szczegółem. Szkoda tylko, że wśród fragmentów "rozbudowanych w głąb" nie znalazły się - z przyczyn skądinąd obiektywnych - walki w Prusach Wschodnich. Ciekawostkę stanowi nazwisko doktora Gamy (lekarza "pułkowego", ale w którym pułku? 27. plp? czy 63. pp lub 17. pdrag?). W tekście mamy też informację, że ranny marszałek przekazał dowodzenie gen. Maisonowi a potem pojechał do Słobit (niem. Schlobitten), dokąd przybyła żona. Podana jest też godzina zejścia z pola (17:00) i zalecany okres rekonwalescencji (14 dni) oraz fragment listu do Berthiera z wiadomością, że "rana nie jest poważna, chociaż bardzo bolesna" i Bernadotte zamierza wytrwać na posterunku do końca starcia. Wg posiadanych przeze mnie źródeł, ranny Bernadotte, po omdleniu i zejściu z konia, tymczasowo położył się w zaadaptowanej na tymczasowy lazaret stodole w Spędach i "odbierał meldunki na bieżąco od generała Maisona", a potem odjechał do Gładyszów (niem. Schlodien), gdzie oficjalnie złożył dowodzenie korpusem na ręce generała Duponta. Kiedy Napoleon pisał swój list do Bernadotte`a z Zalewa (7 czerwca o 11:00), zalecając mu udanie się na kurację do Gdańska lub Malborka, żona już przy nim była. Wg M. Beckman przybyła do Słobit. Warto by sprawdzić, czy nie pomylono tu Słobit z Gładyszami (podobne nazwy niemieckie); marszałek mógł też oczywiście przejechać z Gładyszów do Słobit po krótkim pobycie. W końcu to w Słobitach kwaterował uprzednio przez dłuższy czas.

Kwestia Słobit i Gładysz też dała mi do myślenia. Podoba mi się natomiast sposób wybielania przyszłego króla Szwecji. Wszelkie jego błędy i wymigiwanie się od walki kwitowane są, "a to otrzymał niejednoznaczne rozkazy, a to zagubił się". Fajne.

To skutek głębokiego "zapożyczenia się" autorki u "Bernadottoluba" Giroda de l`Ain. Wprawdzie samego Giroda jeszcze nie miałem w rękach, ale tak go charakteryzuje Tulard w "Napoleon. Mit zbawcy".

Powieść Czarneckiej bardzo fajna, napisana jak gotowy scenariusz filmowy czy raczej serialowy. Amfilada smakowitych scen: politycznych, obyczajowych, buduarowych. Postacie krwiste, żywe, zindywidualizowane, łatwo się je zapamiętuje i rozróżnia. Czasy sejmu grodzieńskiego 1793 - ostatniego sejmu Rzeczypospolitej - i narastającego buntu. Dobrze byłoby zrealizować to w postaci filmowej, zamiast co najmniej kilkunastu debilnych seriali zasmradzających nasze kanały tv.

No, właśnie skończyłem Czarnecką. Smutna lektura. Powinny ją uważnie przeczytać współczesne k...y polityczne, szukające sobie coraz to innych protektorów (na przykładzie politycznych k...w z XVIII w. dowiedzą się, że nigdy nie wiadomo czy dobrego konia obstawiają a i "łaska pańska na pstrym koniu jeździ"). Bo wyjdzie na to, że można się czasem zeszmacić za darmo.