Żołnierze Wyklęci

Okres lat 1945-1989
Awatar użytkownika
Manufaktura Dzika
Posty: 5327
Rejestracja: 19 lip 2007, 17:27
Lokalizacja: Lidzbark Warmiński
Lokalizacja: kuźnia Heilsberg
Kontakt:

Re: Żołnierze Wyklęci

Post autor: Manufaktura Dzika »

Jedna chyba z bardziej kontrowersyjnych postaci tego środowiska
Awatar użytkownika
Wilczyca
Posty: 246
Rejestracja: 13 maja 2014, 08:42
Lokalizacja: Ramoty
Lokalizacja: Bieszczady

Re: Żołnierze Wyklęci

Post autor: Wilczyca »

W latach 1950-1952 Główny Zarząd Informacji, ówczesny organ kontrwywiadu wojskowego, na podstawie sfałszowanych dowodów przeprowadził postępowanie karne wobec 7 oficerów Marynarki Wojennej. W grupie skazanych w tzw. procesie komandorów znalazł się kmdr Jerzy Staniewicz, obrońca Helu, wiezień niemieckich oflagów, zamordowany 12 grudnia 1952 r.

Jerzy Staniewicz urodził się 6 sierpnia 1903 r. w Kuźniecku w Rosji. Kształcił się w rosyjskim gimnazjum państwowym. W 1919 r. wstąpił jako ochotnik do formowanej na Syberii 5. Dywizji Strzelców WP, w której był kanonierem. Ukończył tam kurs podoficerski.

Do Polski powrócił w 1921 r. Otrzymał przydział do 30. pułku artylerii we Włodawie, skąd na własną prośbę przeniesiono go do baonu szkolnego w Wilnie. W 1923 r. zdał eksternistycznie egzamin maturalny, następnie kształcił się w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie i Oficerskiej Szkole Marynarki Wojennej w Toruniu
Służbę w marynarce rozpoczął w 1927 r., był oficerem wachtowym na ORP „Wilia” i „Ślązak”. Od 1929 r. pełnił funkcje sztabowe, w międzyczasie ukończył kurs oficerów broni podwodnej we Francji. W 1933 r. powrócił do służny na ORB “Ślązak” jako zastępca dowódcy, a nastepnie dowódca.

Od 1937 r. jako kapitan marynarki kierował Wydziałem Mobilizacyjnym Dowództwa Floty. Przeprowadzał mobilizację oddziałów, organizował obronę i zajmował sie uzbrajaniem polskiego odcinka wybrzeża.

W czasie kampanii wrześniowej służył w sztabie Dowództwa Floty na Helu. Organizował nowe oddziały złożone z ochotników i marynarzy dla obrony Kępy Oksywskiej i Helu. Po kapitulacji 2 października 1939 r. trafił do niewoli. Przebywał w oflagach: X C w Nienburgu pod Hanowerem, XVIII B w Spittalu w Austrii i II C w Woldenbergu na Pomorzu.

Po uwolnieniu w styczniu 1945 r. powrócił do kraju. Powołany do służby w Sztabie Głównym marynarki został mianowany szefem Oddziału Organizacyjno-Mobilizacyjnego. Od czerwca 1949 r. pracował w Sztabie Generalnym WP jako Szef Wydziału Marynarki Wojennej. Był wysoko oceniany przez przełożonych za fachowość.

Zatrzymany w grudniu 1951 r. przez Główny Zarząd Informacji, został bezpodstawnie oskarżony o działalność szpiegowską i dywersyjną w ramach spisku istniejącego rzekomo w Marynarce Wojennej. Wraz z nim aresztowano jeszcze sześciu komandorów: Zbigniewa Przybyszewskiego, Roberta Kasperskiego, Kazimierza Kraszewskiego, Stanisława Mieszkowskiego, Wacława Krzywca i Mariana Wojcieszka.

Załamany tragiczną śmiercią syna, do której doszło kilka miesięcy przed aresztowaniem, poddany brutalnemu śledztwu, przyznał się do zarzucanych mu czynów: przynależności do spiskowej organizacji wojskowej, współkierowaniu nią oraz roli łącznika z centralnymi ogniwami konspiracji.

W czasie sfingowanego procesu, toczącego się w lipcu 1952 przed Najwyższym Sądem Wojskowym w gmachu GZI w Warszawie, oskarżycielem był prokurator Leonard Azarkiewicz, oficer radziecki, służący w WP. 21 lipca 1952 r. NSW pod przewodnictwem płk. Piotra Parzenieckiego skazał kmdra Staniewicza wraz z czterema współoskarżonymi na karę śmierci. Wyrok wykonano 12 grudnia 1952 r.

Po zmianach politycznych 1956 r. NSW uchylił wyrok skazujący na karę śmierci, a Naczelna Prokuratura Wojskowa umorzyła postępowanie karne z braku dowodów winy.

W 2011 r. kmdra Jerzego Staniewicza odznaczono pośmiertnie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Jego szczątki zostały odnalezione przez zespół IPN pod kierownictwem prof. Krzysztofa Szwagrzyka w maju 2013 r. w kwaterze „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie.
Awatar użytkownika
remi97
Posty: 397
Rejestracja: 16 cze 2010, 22:17
Lokalizacja: braniewo

Re: Żołnierze Wyklęci

Post autor: remi97 »

natknąłem się na takie coś kiedyś w sieci.
Nie masz wymaganych uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego posta.
Awatar użytkownika
Wilczyca
Posty: 246
Rejestracja: 13 maja 2014, 08:42
Lokalizacja: Ramoty
Lokalizacja: Bieszczady

Re: Żołnierze Wyklęci

Post autor: Wilczyca »

Obchody 71. rocznicy bitwy pod Gajrowskimi: 12 lutego 2017 r.

Msza święta o godz. 10:00 w kościele pw. św. Kazimierza Królewicza w Orłowie (Gmina Wydminy) w intencji żołnierzy III Wileńskiej Brygady NZW poległych 16 lutego 1946 r. w bitwie pod Gajrowskimi. Tego dnia oddział pod dowództwem kapitana Romualda Rajsa ps. „Bury” liczący około 150 ludzi został zaatakowany przez znaczące siły funkcjonariuszy NKWD, UB i MO.

Poległymi pod Gajrowskimi żołnierzami, których znamy z imienia i nazwiska są: Jan Boguszewski ps. „Bitny”, Włodzimierz Jurasow ps. „Wiarus” oraz Józef Kupiec ps. „Ryszard”.
Nie masz wymaganych uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego posta.
Awatar użytkownika
Wilczyca
Posty: 246
Rejestracja: 13 maja 2014, 08:42
Lokalizacja: Ramoty
Lokalizacja: Bieszczady

Re: Żołnierze Wyklęci

Post autor: Wilczyca »

USTAWA
z dnia 22 lutego 1947 r. o amnestii.
Art. 1. Celem upamiętnienia otwarcia Sejmu Ustawodawczego, wybranego z woli Narodu w dniu 19 stycznia 1947 r., i wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej oraz celem umożliwienia wszystkim obywatelom wzięcia udziału w odbudowie Demokratycznej Polski Ludowej – udziela się sprawcom i uczestnikom przestępstw, popełnionych w kraju lub zagranicą przed dniem 5 lutego 1947 r., amnestii na zasadach, określonych w niniejszej ustawie.

Art. 2. § 1. Puszcza się w niepamięć i przebacza:

1) przestępstwa:

a) udziału w przestępczym związku lub porozumieniu,

b) popełnione w granicach działalności takiego związku lub porozumienia – przez ich członków, uczestników oraz osoby udzielające im pomocy,

– jeżeli sprawca przestępstw, określonych pod lit. a) i b), znajdujący się na wolności, dobrowolnie zaniechał przestępnej działalności i oświadczył o tym władzy bezpieczeństwa publicznego albo uczyni to w ciągu 2-ch miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy wobec komisji złożonej z przedstawicieli władz bezpieczeństwa publicznego i rady narodowej,

2) przestępstwa, określone w art. 4, 10 i 23 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa (Dz. U. R. P. Nr 30, poz. 192), jeżeli sprawca, znajdujący się na wolności, dobrowolnie złożył władzy bezpieczeństwa publicznego przedmioty, których posiadanie na mocy wymienionych przepisów jest zakazane, oraz przedmioty i narzędzia, służące do popełnienia tych przestępstw, albo jeżeli uczyni to w ciągu 2-ch miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy wobec komisji, wymienionej w pkt 1,

3) przestępstwa, określone w art. 115–120 kodeksu karnego Wojska Polskiego, jeżeli sprawca, znajdujący się na wolności, dobrowolnie stawił się do rozporządzenia właściwej władzy lub uczyni to w ciągu 2-ch miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Osoba, która popełniła przestępstwo przewidziane w art. 118 § 3 kodeksu karnego Wojska Polskiego, winna ponadto dopełnić warunków przewidzianych w pkt 1 i 2.

§ 2. Sprawca przestępstwa udziału w przestępczym związku lub porozumieniu albo popełnionego w granicach działalności tego związku lub porozumienia, przebywający zagranicą, winien dopełnić warunków, przewidzianych w przepisie § 1 pkt 1, przed przedstawicielstwem Państwa Polskiego zagranicą (Ambasadą, Poselstwem, Konsulatem, Misją Wojskową) oraz w terminie przez to przedstawicielstwo zakreślonym powrócić do kraju i w ciągu miesiąca od daty powrotu złożyć władzy bezpieczeństwa publicznego dowód zgłoszenia się do przedstawicielstwa.

Art. 3. Puszcza się w niepamięć i przebacza:

1) występki, określone w dekrecie z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa,

2) występki, określone w kodeksie karnym Wojska Polskiego,

3) inne występki, za które ustawa przewiduje niezależnie od kar dodatkowych karę pozbawienia wolności do lat 2-ch lub grzywny albo obie te kary łącznie,

4) wykroczenia,

5) występki skarbowe i przestępstwa podatkowe, za które ustawa przewiduje karę pozbawienia wolności do 6-ciu miesięcy lub grzywnę nie wyższą niż 50.000 zł albo obie te kary łącznie,

6) wykroczenia skarbowe.

Art. 4. W przypadkach, określonych w art. 2 i 3, postępowania nie wszczyna się, a wszczęte postępowanie podlega umorzeniu; kary w całości lub w części nie wykonane, nadto orzeczoną utratę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych oraz nie ściągnięte koszty i nawiązki darowuje się. Prawomocne orzeczenia co do przepadku mienia albo przedmiotów i narzędzi przestępstwa podlegają jednak wykonaniu; również należy orzec przepadek przedmiotów i narzędzi przestępstwa tudzież mienia, pochodzącego z przestępstwa, lub mienia, którego posiadanie jest zakazane.

Art. 5. § 1. W sprawach o przestępstwa, określone w dekrecie z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa i kodeksie karnym Wojska Polskiego, jeżeli nie stosują się przepisy art. 2 i art. 3 pkt 1 i 2,

1) darowuje się:

a) kary grzywny oraz kary pozbawienia wolności, orzeczone w rozmiarze nie powyżej lat 5-ciu,

b) skierowania do oddziału karnego, orzeczone jako kary zasadnicze,

2) łagodzi się o połowę kary pozbawienia wolności, orzeczone w rozmiarze powyżej lat 5-ciu, lecz nie ponad lat 10,

3) łagodzi się o 1/3 kary pozbawienia wolności, orzeczone w rozmiarze ponad lat 10,

4) zamienia się karę śmierci lub karę dożywotniego więzienia na karę 15 lat więzienia.

§ 2. Zasady, określone w § 1, stosuje się także wtedy, gdy kary grzywny i karę pozbawienia wolności orzeczono łącznie.

Orzeczenia
Art. 6. § 1. W sprawach o przestępstwa nie wymienione w art. 3 pkt 3 i art. 5:

1) darowuje się kary grzywny oraz kary pozbawienia wolności, orzeczone w rozmiarze nie powyżej lat 2-ch,

2) łagodzi się o połowę kary pozbawienia wolności, orzeczone w rozmiarze powyżej lat 2-ch, lecz nie ponad lat 6,

3) łagodzi się o 1/3 kary pozbawienia wolności, orzeczone w rozmiarze ponad lat 6,

4) zamienia się karę śmierci lub karę dożywotniego więzienia na karę 15 lat więzienia.

§ 2. Zasady, określone w § 1, stosuje się także wtedy, gdy karę grzywny i karę pozbawienia wolności orzeczono łącznie.

Orzeczenia
Art. 7. § 1. W sprawach o występki skarbowe i przestępstwa podatkowe nie wymienione w art. 3 pkt 5:

1) darowuje się nie wykonane w całości lub w części kary grzywny, orzeczone w rozmiarze nie powyżej 50.000 zł, oraz kary pozbawienia wolności, orzeczone w rozmiarze nie powyżej 6-ciu miesięcy,

2) zmniejsza się o połowę kary grzywny, orzeczone w rozmiarze powyżej 50.000 zł, oraz kary pozbawienia wolności, orzeczone w rozmiarze powyżej 6-ciu miesięcy.

§ 2. Zasady, określone w § 1, stosuje się także wtedy, gdy obie te kary w powyższych granicach orzeczono łącznie.

§ 3. Przepisy §§ 1 i 2 stosuje się odpowiednio do przestępstw, polegających na naruszeniu przepisów o daninach publicznych, nie objętych ordynacją podatkową.

Art. 8. § 1. Osobom, które skorzystały z amnestii na podstawie dekretu z dnia 2 sierpnia 1945 r. (Dz. U. R. P. Nr 28, poz. 172), łagodzi się zmniejszoną karę w rozmiarze połowy norm, przewidzianych w art. 5, 6 i 7, biorąc za podstawę obliczenia karę złagodzoną. Kara w ten sposób złagodzona nie może jednak być większa od kary, jakaby pozostała przy zastosowaniu przepisów art. 5, 6 i 7 bez uwzględnienia poprzednio zastosowanej amnestii.

§ 2. Do kar zmniejszonych szczególnym aktem łaski stosuje się przepisy art. 5 i 6, biorąc za podstawę karę złagodzoną.

§ 3. Osobom, do których mają zastosowanie przepisy o powrocie do przestępstwa (art. 60 kodeksu karnego 1932 r. i art. 53 § 1 kodeksu karnego Wojska Polskiego), łagodzi się wymierzoną karę w rozmiarze połowy norm, przewidzianych w art. 5, 6 i 7.

§ 4. Przepisy art. 5 pkt 4 i art. 6 pkt 4 stosuje się odpowiednio.

Art. 9. W szczególnych przypadkach, gdy orzeczono karę pozbawienia wolności, prokurator przedłoży Prezydentowi Rzeczypospolitej wniosek o częściowe lub całkowite ułaskawienie, biorąc pod uwagę okoliczności, towarzyszące popełnieniu przestępstwa, okres jego popełnienia, charakter skazanego, jego wiek oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa.

Art. 10. § 1. Nie stosuje się amnestii do przestępstw:

1) określonych w art. 6, 7, 12 §§ 1 i 2 i w art. 39 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa,

2) określonych w art. 100 kodeksu karnego 1932 r. oraz w art. 85, 90, 91, 100, 104 i 185 kodeksu karnego Wojska Polskiego,

3) pozostających w związku z przestępstwem, przewidzianym w art. 85 kodeksu karnego Wojska Polskiego,

4) określonych w art. 290 kodeksu karnego 1932 r. i w art. 149 kodeksu karnego Wojska Polskiego, o ile popełnione zostały po dniu 9 maja 1946 r.,

5) określonych w dekrecie z dnia 12 grudnia 1944 r. o zwalczaniu potajemnego gorzelnictwa (Dz. U. R. P. Nr 15, poz. 85), o ile popełnione zostały po dniu 9 maja 1946 r.,

6) określonych w art. 11, 12 i 14 dekretu z dnia 25 października 1944 r. o zwalczaniu spekulacji i lichwy wojennej (Dz. U. R. P. Nr 9, poz. 49), zmienionego dekretem z dnia 20 listopada 1944 r. (Dz. U. R. P. Nr 12, poz. 63),

7) określonych w dekrecie z dnia 31 sierpnia 1944 r. o wymiarze kary dla faszystowsko-hitlerowskich zbrodniarzy winnych zabójstw i znęcania się nad ludnością cywilną i jeńcami oraz dla zdrajców Narodu Polskiego (Dz. U. R. P. z 1946 r. Nr 69, poz. 377),

8) określonych w dekrecie z dnia 28 czerwca 1946 r. o odpowiedzialności karnej za odstępstwo od narodowości w czasie wojny 1939–1945 r. (Dz. U. R. P. Nr 41, poz. 237),

9) określonych w art. 1–3 i 6 dekretu z dnia 22 stycznia 1946 r. o odpowiedzialności za klęskę wrześniową i faszyzację życia państwowego (Dz. U. R. P. Nr 5, poz. 46), o ile sprawca w chwili popełnienia przestępstwa pełnił we władzach państwowych naczelne funkcje kierownicze, jak również określonych w art. 5 wyżej wymienionego dekretu.

§ 2. Nie korzystają z amnestii osoby, które:

1) będąc w służbie bezpieczeństwa publicznego dopuściły się przestępstw, przewidzianych w rozdziałach I i II dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa lub w art. 86–88 kodeksu karnego Wojska Polskiego,

2) podlegają odpowiedzialności karnej, przewidzianej dla urzędników (art. 46 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa), jeżeli dopuściły się po dniu 9 maja 1946 r. zbrodni na szkodę Skarbu Państwa, instytucji prawa publicznego, spółdzielni oraz przedsiębiorstw lub organizacji, określonych w powołanym wyżej przepisie, a wysokość szkody przewyższa 100.000 zł,

3) nie dopełniły warunków, przewidzianych w art. 2, jeżeli upłynął termin określony w tym przepisie,

4) są przestępcami zawodowymi lub z nawyknienia.

Art. 11. § 1. Sąd może na wniosek lub za zgodą prokuratora postępowania nie wszczynać lub wszczęte umorzyć, jeżeli według okoliczności danego przypadku należałoby wymierzyć karę w takim rozmiarze, że podlegałaby darowaniu z mocy przepisów art. 5 lub 6.

§ 2. Jeżeli według okoliczności danego przypadku należałoby orzec karę w rozmiarze nie powyżej lat 10 pozbawienia wolności, Sąd Najwyższy (Najwyższy Sąd Wojskowy) może w szczególnych przypadkach na wniosek Prokuratora Sądu Najwyższego (Naczelnego Prokuratora Wojskowego) zarządzić zaniechanie postępowania lub umorzenie wszczętego postępowania, biorąc pod uwagę okoliczności towarzyszące popełnieniu przestępstwa, okres jego popełnienia, charakter oskarżonego, jego wiek oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa.

§ 3. Przepis art. 4 w części dotyczącej przepadku stosuje się odpowiednio.

Art. 12. § 1. Władze skarbowe właściwe do orzekania mogą postępowania nie wszczynać lub wszczęte umorzyć, jeżeli według okoliczności danego przypadku należałoby wymierzyć karę w takim rozmiarze, że podlegałaby darowaniu z mocy art. 7.

§ 2. Zaniechanie wszczęcia lub umorzenie postępowania wymaga zezwolenia Ministra Skarbu; uprawnienie to Minister Skarbu może przelać na władze skarbowe II instancji.

§ 3. Przepis art. 4 w części dotyczącej przepadku stosuje się odpowiednio.

Art. 13. W sprawach, ściganych z oskarżenia prywatnego lub na wniosek, zaniechanie lub umorzenie postępowania może nastąpić wtedy tylko, gdy oskarżyciel prywatny lub uprawniony do złożenia wniosku nie oświadczy w ciągu miesiąca od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, że żąda przeprowadzenia postępowania.

Art. 14. § 1. W razie zbiegu przestępstw podlegających amnestii sąd stosuje amnestię do kar, wymierzonych za zbiegające się przestępstwa, po czym orzeka karę łączną według zasad ogólnych.

§ 2. W razie zbiegu przestępstwa podlegającego amnestii z przestępstwem amnestii nie podlegającym – kara orzeczona z uwzględnieniem zbiegu lub kara łączna może być złagodzona na zasadach przewidzianych w art. 5, 6 lub 7 z tym zastrzeżeniem, że pozostająca do odbycia kara pozbawienia wolności nie może być mniejsza od kary za przestępstwo nie podlegające amnestii.

Orzeczenia
Art. 15. Umorzenie postępowania na podstawie przepisów niniejszej ustawy będzie uchylone, jeżeli ten, przeciwko któremu postępowanie toczyło się, oświadczy w terminie miesięcznym od zawiadomienia o umorzeniu, że żąda przeprowadzenia postępowania.

Art. 16. Przepisy niniejszej ustawy stosuje się odpowiednio do przestępstw, które zakwalifikowano według przepisów dawnych.

Art. 17. § 1. Amnestię stosuje władza, przed którą toczy się postępowanie, albo władza zarządzająca wykonanie orzeczenia, jeżeli nie zastosowano jej już przy wydaniu orzeczenia.

§ 2. W sprawach, określonych w art. 3 pkt 5, amnestię stosuje również właściwa władza skarbowa.

§ 3. W przypadku, określonym w art. 14, amnestię stosuje postanowieniem sąd I instancji właściwy według zasad ogólnych, jeżeli nie zastosowano jej przy wydaniu wyroku.

Art. 18. § 1. Na postanowienia i zarządzenia w przedmiocie stosowania przepisów niniejszej ustawy służy zażalenie do jednej bezpośrednio wyższej instancji.

§ 2. W postępowaniu przed władzami administracyjnymi przepis § 1 stosuje się odpowiednio, przy czym zażalenia rozstrzyga ostatecznie władza bezpośrednio przełożona nad władzą zarządzającą wykonanie orzeczenia.

Art. 19. W przypadku, gdy osoba, która skorzystała z amnestii stosownie do przepisów art. 2, w ciągu 2 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy popełni nowe przestępstwo tego samego rodzaju, co określone w wyżej wymienionych przepisach – sąd, wymierzając karę za nowe przestępstwo, nie może orzec kary niższej od podwójnego najniższego ustawowego wymiaru kary przewidzianego za dane przestępstwo, nie przekraczając jednak ustawowej granicy danego rodzaju kary.

Art. 20. W razie umorzenia postępowania na podstawie przepisów niniejszej ustawy koszty ponosi:

1) w sprawach, toczących się z urzędu – Skarb Państwa z wyjątkiem kosztów, wymienionych w art. 587 lit. h) kodeksu postępowania karnego;

2) w sprawach z oskarżenia prywatnego – każda ze stron i Skarb Państwa w granicach wydatków przez siebie wyłożonych; zaliczki zwraca się w kwocie pozostałej po pokryciu kosztów postępowania.

Art. 21. Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrom: Sprawiedliwości, Obrony Narodowej, Bezpieczeństwa Publicznego, Skarbu, Administracji Publicznej, Ziem Odzyskanych i Spraw Zagranicznych – każdemu w jego zakresie działania.

Art. 22. Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Prezydent Rzeczypospolitej: Bolesław Bierut

Prezes Rady Ministrów: Józef Cyrankiewicz

I Wiceprezes Rady Ministrów i Minister Ziem Odzyskanych: Władysław Gomułka

II Wiceprezes Rady Ministrów: Antoni Korzycki

Minister: Wincenty Rzymowski

Minister: Wincenty Baranowski

w/z Minister Obrony Narodowej: Piotr Jaroszewicz

Minister Administracji Publicznej: Edward Osóbka-Morawski

Minister Spraw Zagranicznych: Zygmunt Modzelewski

Minister Bezpieczeństwa Publicznego: Stanisław Radkiewicz

Minister Skarbu: Konstanty Dąbrowski

Minister Sprawiedliwości: Henryk Świątkowski

Minister Przemysłu: Hilary Minc

Minister Rolnictwa i Reform Rolnych: Jan Dąb-Kocioł

Minister Aprowizacji i Handlu: Włodzimierz Lechowicz

Minister Pracy i Opieki Społecznej: Kazimierz Rusinek

w/z Minister Oświaty: Halina Kuczkowska

Kierownik Ministerstwa Żeglugi i Handlu Zagranicznego: Ludwik Grosfeld

Minister Odbudowy: Michał Kaczorowski

Minister Leśnictwa: Bolesław Podedworny

Minister Komunikacji: Jan Rabanowski

Minister Poczt i Telegrafów: Józef Putek

Minister Zdrowia: Tadeusz Michejda

w/z Minister Kultury i Sztuki: Leon Kruczkowski

Kierownik Ministerstwa Informacji i Propagandy: Feliks Widy-Wirski
Awatar użytkownika
Wilczyca
Posty: 246
Rejestracja: 13 maja 2014, 08:42
Lokalizacja: Ramoty
Lokalizacja: Bieszczady

Re: Żołnierze Wyklęci

Post autor: Wilczyca »

HORYTNICA - WYKLĘCI

Żołnierze Wyklęci, czy ktoś Was pamięta?
Czy wie, że oddaliście życie za swój kraj?
Za biało-czerwony sztandar nad swą głową
Za Orła w koronie powstańcie na nowo
Czerwoni oprawcy zabrali marzenia
Którymi karmiliście Naród ten co dnia
Każdy bez wahania dumny naprzeciw wroga stał
Każdy Wyklęty cenę wolności znał

Choć przegraliście bój o Ojczyznę wolną od czerwonych plam
Ścieżek Niezłomnych nie zatarł czas
Nadzieja wraca, gdy jeszcze raz
Pieśń Waszą powtarza las

Choć z dala swą mamy rodzinę i bliskich
My polscy żołnierze od Gór Świętokrzyskich,
Lecz chciały niebiosa, by krew nam na wrzosach
Wolności ścieliła kobierce.

Nie dbamy o spokój, nie dbamy o ciszę
A do snu nas głuchy szum jodeł kołysze,
Pod głową w chlebaku żelazo granatów,
A uśmiech na twarzy spokojny.

A kiedy się walka z najeźdźcą rozpęta,
Suniemy po lesie jak dzikie zwierzęta,
Tu oddział nasz leży, tam gromem uderzy,
„Ponury” nas uczy brawury.

Raz, kiedy na patrol szedł oddział zuchwały,
Rozpętał się ogień i kule zagrały,
Na trawie, na polu, dowódca patrolu
Padł kulą śmiertelnie rażony.

Już oczy swe zamknął, pobladły jak chusta
I tylko wiatr polny całuje mu usta.
Na miękkim z traw leżu śpij, polski żołnierzu,
Coś wolnej nie dożył ojczyzny.

Żołnierze Wyklęci, czy ktoś Was pamięta?
Czy wie, że oddaliście życie za swój kraj?
Za biało-czerwony sztandar nad swą głową
Za Orła w koronie powstańcie na nowo
Czerwoni oprawcy zabrali marzenia
Którymi karmiliście Naród ten co dnia
Każdy bez wahania dumny naprzeciw wroga stał
Każdy Wyklęty cenę wolności znał
Nie masz wymaganych uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego posta.
Awatar użytkownika
Wilczyca
Posty: 246
Rejestracja: 13 maja 2014, 08:42
Lokalizacja: Ramoty
Lokalizacja: Bieszczady

Re: Żołnierze Wyklęci

Post autor: Wilczyca »

Ppor. Stanisław Balla „Sokół Leśny”, „Sowa” ur. 7 II 1906 r. w Słupie (gm. Lidzbark Welski, pow. Działdowo), w rodzinienie zamożnych rolników. W październiku 1927 r. powołany do wojska (18. puł pomorskich w Grudziądzu). Walczył w kampanii wrześniowej 1939 r., podczas obrony Warszawy został dwukrotnie poważnie ranny. Po powrocie do domu pracował jako robotnik w niemieckich firmach, ale z powodu podejrzeń o sabotaż musiał się ukrywać. Wiosną 1943 r. został żołnierzem AK w Obwodzie Działdowo. W 1944 r. znajdował się w grupie leśnej AK pod Klonowem.
W styczniu 1945 r. wstąpił do MO; ze służby odszedł po upływie trzech i pół miesiąca. Aresztowany przez UB, zdołał zbiec i zaczął się ukrywać. Jesienią 1945 r. z ludzi znajdujących się w podobnej sytuacji zorganizował oddział samoobrony. Pod koniec 1945 r. podporządkował się kpt. Pawłowi Nowakowskiemu „Leśnikowi”, komendantowi Batalionu ROAK „Znicz”. Awansował do stopnia podporucznika i jednocześnie został dowódcą kampanii partyzanckiej stanowiącej główną siłę Batalionu „Znicz”. Podlegały mu plutony Franciszka Wypycha „Wilka” i Andrzeja Różyckiego „Zjawy”. Przeprowadziły one kilkadziesiąt operacji bojowych przeciw komunistycznemu aparatowi represji (m.in. 30 VI 1946 r. stoczono udaną walkę z grupą operacyjną UB pod Zieluniem, a 29 XI 1946 r. opanowano miasteczko Lidzbark Welski). Wraz z Ballą w lesie znalazł się też jego 18-letni syn Eugeniusz ps„Wyrwicz”, który poległ 5 XI 1946 r. w potyczce z UB. 10 III 1947 r. na rozkaz dowództwa Batalionu „Znicz” Stanisław Balla ujawnił się w Działdowie wraz z grupą 10 podkomendnych. Pomimo dopełnienia warunków amnestii z 18 X 1950 r. został aresztowany i skazany pod spreparowanymi zarzutami na 12 lat więzienia (na wolność wyszedł w 1956). Zmarł w 1980 r., spoczął w grobie rodzinnym na cmentarzu w Lidzbarku Welskim obok swego syna.
Nie masz wymaganych uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego posta.
Awatar użytkownika
Wilczyca
Posty: 246
Rejestracja: 13 maja 2014, 08:42
Lokalizacja: Ramoty
Lokalizacja: Bieszczady

Re: Żołnierze Wyklęci

Post autor: Wilczyca »

25 maja 1948 r. Wykonano wyrok śmierci na rotmistrzu Witoldzie Pileckim

Witolda Pileckiego aresztowano 8 maja 1947 r. W śledztwie był torturowany okrutnie przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. W rozmowie, podczas widzenia z żoną, stwierdził: "Oświęcim to była igraszka" (jako ochotnik trafił do obozu w Auschwitz, by zorganizować tam konspirację wojskową i zdobyć wiarygodne informacje o eksterminacji więźniów).

W procesie toczonym przed Rejonowym Sądem Wojskowym w Warszawie został oskarżony m.in. o zorganizowanie w Polsce sieci wywiadowczej gen. Andersa, przygotowywanie zamachu na funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i organizację magazynów broni.

Wyrok wykonano 25 maja 1948 r. o godz. 21.30 w obecności wiceprokuratora Naczelnej Prokuratury Wojska Polskiego mjr Stanisława Cypryszewskiego, naczelnika więzienia Mokotowskiego - por. Ryszarda Mońko, lekarza por. dr lek. Kazimierza Jezierskiego i duchownego - ks. kpt. Wincentego Martusiewicza. Dowódcą plutonu egzekucyjnego był Piotr Śmietański.
Ciało potajemnie pogrzebano na "Łączce".
Awatar użytkownika
Wilczyca
Posty: 246
Rejestracja: 13 maja 2014, 08:42
Lokalizacja: Ramoty
Lokalizacja: Bieszczady

Re: Żołnierze Wyklęci

Post autor: Wilczyca »

Łukasz Borkowski, „Żelazny” od „Łupaszki”. Ppor. Zdzisław Badocha (1925–1946), Katowice–Warszawa 2017

Ppor. Zdzisław Badocha „Żelazny” to jeden z najbardziej rozpoznawalnych żołnierzy polskiego podziemia niepodległościowego po 1944 r. Jego pogodny wizerunek zachowany na dziesiątkach fotografii budzi niemal natychmiastową sympatię i zachęca do poznania jego historii. Książka jest próbą uporządkowania i usystematyzowania stanu wiedzy o jednym z najlepszych żołnierzy mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”. W sposób naukowo udokumentowany autor przedstawił szczegółowo cały życiorys ppor. Badochy. Atutem pracy jest bogata część albumowa, prezentująca wiele nieznanych zdjęć i dokumentów ilustrujących postać ppor. „Żelaznego” w różnych okresach życia.
Nie masz wymaganych uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego posta.
Awatar użytkownika
Wilczyca
Posty: 246
Rejestracja: 13 maja 2014, 08:42
Lokalizacja: Ramoty
Lokalizacja: Bieszczady

Re: Żołnierze Wyklęci

Post autor: Wilczyca »

Projekt „U boku Bartka” to muzyczna monografia Zgrupowania Oddziałów Leśnych VII Okręgu Narodowych Sił Zbrojnych pod komendą kpt. Henryka Flamego „Bartka”.

Inspiracją dla utworów był Notatnik Służbowy st. sierż. Zdzisława Krausa „Andrusa”, który zapisał w nim pieśni i modlitwy oraz książka Pod komendą Bartka.

CD 1

Opętał nas moskiewski szał – GAN
Posed Bartek w Las – Kapela Romanka
Partyzantka I „Gdy partyzant ciemną nocą, rusza na swe łany” – Jarosław Konowałek
Partyzantka II „Rozszumiały się wierzby płaczące” – Irydion
Pod komendą Bartka – Orzeł Biały
Partyzancko baciarka – Kapela Romanka
Dolinami i wzgórzami – Tomasz Kuś i Ptaku
Dla Ciebie Polsko!!! – Tomasz Kuś i Nordica
Modlitwa Partyzancka III „Modlitwa obozowa”– Irydion
Partyzantka IV „Raz nad samym wieczorem”– Jarosław Konowałek
„Jacek” i „Wilk” – dwaj bohaterowie – GAN

CD 2

Partyzantka V „Rozkwitały jabłonie i grusze” – Tomasz Kuś i Heroica
Dolinami i wzgórzami – Orzeł Biały
Tango partyzanckie – Irydion
Janek Przewoźnik „Ryś” – Tomasz Kuś, Ptaku i Nordica
Defilada – Tomasz Kuś i Weronika Wiktoria
Tęsknota – Irydion
Matce mojej – Orzeł Biały
Piosenka „Wichury” – Jarosław Konowałek
Beskidzka ballada o śmierci – Kapela Romanka
Leśni chłopcy z NSZ – Jarosław Konowałek

W skład zestawu wchodzą: książka (48 str.) + dwie płyty CD

IRYDION - https://youtu.be/LdaJbaIIkWg" onclick="window.open(this.href);return false; (PROMO)
ORZEŁ BIAŁY - https://youtu.be/RmRSeskhesY" onclick="window.open(this.href);return false; (PROMO)
Awatar użytkownika
Wilczyca
Posty: 246
Rejestracja: 13 maja 2014, 08:42
Lokalizacja: Ramoty
Lokalizacja: Bieszczady

Re: Żołnierze Wyklęci

Post autor: Wilczyca »

Tomasz Łabuszewski, 5 Brygada Wileńska AK na Pomorzu, Warmii i Mazurach 1945–1947

Publikacja opisuje działalność 5 Brygady Wileńskiej AK, kiedy po wygaszeniu działań na Białostocczyźnie przeniosła się ona na teren północnej Polski. To historia nieuchwytnych lotnych patroli przemierzających dziennie setki kilometrów, to szlak bojowy znaczony 27 rozbitymi posterunkami MO i placówkami UB. To wreszcie historia niezwykłej zbiorowości żołnierzy 5 Brygady – młodych ludzi z kresów, dla których walka o wolną Polskę była sprawą najważniejszą.

Książki jeszcze nie ma w sprzedaży.
Nie masz wymaganych uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego posta.
Awatar użytkownika
Wilczyca
Posty: 246
Rejestracja: 13 maja 2014, 08:42
Lokalizacja: Ramoty
Lokalizacja: Bieszczady

Re: Żołnierze Wyklęci

Post autor: Wilczyca »

6-go kwietnia 2018 r. odbyły się uroczystości związane z odsłonięciem pamiątkowej tablicy i kapliczki w miejscu nieistniejącej leśniczówki Kieraj, niedaleko Stawigudy. W 1946 r. kwaterowali w niej żołnierze V Wileńskiej Brygady AK majora Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki.

Figura Chrystusa Frasobliwego została umieszczona w lipowym pniu, na którym wyryto napis „Pamięci Żołnierzy Niezłomnych - leśnicy A.D. 2018” i fragment wiersza Natana Tenenbauma: „Chroń mnie Panie od pogardy, przed nienawiścią strzeż mnie Boże”.

Leśniczówka Kieraj była miejscem postojów żołnierzy "Łupaszki" podczas prowadzonych przez nich na Warmii i Mazurach działań dywersyjnych. W czerwcu 1946 r. stała się punktem koncentracji dwóch szwadronów i kwaterą majora Szendzielarza.

Leśnicy z Jagiełka zlokalizowali zburzony budynek po zapoznaniu się z dziennikiem prowadzonym przez dowódcę 4. szwadronu podporucznika Henryka Wieliczkę „Lufę”. Z zapisków wynika, że podczas pobytu w tym miejscu na początku listopada 1946 r. partyzanci przygotowywali pochówek kaprala Henryka Wojczyńskiego „Mercedesa”, który został śmiertelnie ranny w starciu z grupą pościgową MO ze Szczytna.

Partyzanci przed odejściem z leśniczówki nie zdążyli pochować poległego kolegi. Pogrzebem, na ich prośbę, zajęła się warmińska rodzina Porbadników ze wsi Wymój. Kilka dni później funkcjonariusze UB zatrzymali całą rodzinę. Wykopali zwłoki „Mercedesa” i zabrali je do Olsztyna.
Zwłoki Henryka Wojczyńskiego spoczywają najprawdopodobniej na cmentarzu tzw. francuskim w Olsztynie, gdzie UB dokonywało skrytych pochówków zamordowanych więźniów.
Nie masz wymaganych uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego posta.
Awatar użytkownika
Wilczyca
Posty: 246
Rejestracja: 13 maja 2014, 08:42
Lokalizacja: Ramoty
Lokalizacja: Bieszczady

Re: Żołnierze Wyklęci

Post autor: Wilczyca »

28 sierpnia przypadnie 66 rocznica rozstrzelania w Gdańsku: Danuty Siedzikówny „Inki” – 17-stoletniej sanitariuszki zgrupowania mjr „Łupaszki” oraz ppor. Feliksa Selmanowicza „Zagończyka” - oficera tego zgrupowania.
Nie masz wymaganych uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego posta.
Awatar użytkownika
Wilczyca
Posty: 246
Rejestracja: 13 maja 2014, 08:42
Lokalizacja: Ramoty
Lokalizacja: Bieszczady

Re: Żołnierze Wyklęci

Post autor: Wilczyca »

"Rodziny Wyklętych mają głos" - cykl reportaży, rozmowy z rodzinami Żołnierzy Wyklętych, głównie z ich dziećmi:

https://vod.tvp.pl/website/rodziny-wykl ... s,42426873" onclick="window.open(this.href);return false;
Awatar użytkownika
Wilczyca
Posty: 246
Rejestracja: 13 maja 2014, 08:42
Lokalizacja: Ramoty
Lokalizacja: Bieszczady

Re: Żołnierze Wyklęci

Post autor: Wilczyca »

7 grudnia 1952 r. w okolicach Warszawy na skutek kombinacji operacyjnej UB aresztowani zostali Eugeniusz Gołębiowski „Gabryś”, „Gołąbek” i Edmund Krysiuk „Lot”.
ODPOWIEDZ